ความเชื่อและศาสนาของชาวโรมัน

การดำเนินชีวิตในเมืองของชาวโรมัน

ตอนที่จักรวรรดิโรมันรุ่งเรืองที่สุด กรุงโรมมีประชากรเกือบหนึ่งล้านคน ผู้คนจากทั่วจักรวรรดิย้ายไปยังกรุงโรม การผสมผสานของประชาชนนี้ ได้ก่อให้เกิดการผสมผสานของความคิดและประเพณีอย่างมีชีวิตชีวา

เมืองที่คับคั่งไปด้วยประชาชน ประชาชนจำนวนยังสร้างปัญหาอีกด้วย ศูนย์กลางของกรุงโรมแออัดไปด้วยฝูงชน สกปรกและมีเสียงอึกทึก ประชากรของเมืองส่วนมาก ตกงานและยากจน คนเหล่านี้อาศัยอยู่ในอาคารอพาร์ทเม็นท์ที่ซอมซ่อ พวกเขามีห้องพักขนาดเล็กที่ไม่มีน้ำไหลหรือห้องสุขา โรงอาบน้ำสาธารณะเป็นวิธีการหนึ่งของการประยุกต์ใช้กับเมืองที่มีผู้คนแออัด ผู้คนทิ้งขยะออกทางหน้าต่าง เป็นอันตรายต่อคนอื่น ๆ ที่เดินในถนนด้านล่าง ไฟก็ยังคงอันตรายอีกด้วย
 
คนรวยและคนจน ชาวโรมันที่ยากจนยังมีของสำหรับรับประทานน้อยมากอีกด้วย อาหารทั่วไป คือ ขนมปัง มะกอก และผลไม้ แต่รัฐบาลได้จัดเมล็ดข้าวแบบเปล่า ๆ เพื่อจะทำให้คนมีความสุขและหลีกเลี่ยงความไม่สงบของประชาชน
ตรงกันข้าม เศรษฐีชาวโรมันมีความสุขในชีวิตแบบหรูหรา พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านที่มีขนาดใหญ่สะดวกสบายในชนบท พวกเขาใช้เวลาไปโรงละครและเพลิดเพลินกับตัวเอง พวกเขายังจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำมีสีสันแพรวพราว อาหารเหล่านี้รวมถึงอาหารที่วิจิตร เช่น อินทผลัม หอยนางรม และหมูแฮม พวกเขายังรวมถึงอาหารที่ไม่ธรรมดา เช่น แมงกะพรุนเค็ม นกแก้วย่างและลิ้นนกกระเรียนต้ม

ปฏิกิริยาตอบโต้ต่อปัญหาบ้านเมือง ชาวโรมันหาทางแก้ไขปัญหาในทางปฏิบัติกับปัญหาบางอย่างที่เกิดขึ้นในเมืองของพวกเขาได้มากมาย พวกเขาได้สร้างระบบท่อระบายน้ำประปาและการปรับปรุงสุขาภิบาล พวกเขายังสร้างทางระบายน้ำ (aqueducts - AK•wih•DUHKTS) ร่องน้ำที่ประดิษฐ์ขึ้นเอง ซึ่งนำน้ำจืดจากน้ำพุ ลำธารและทะเลสาบไปยังเมืองโรมันอีกด้วย น้ำเดินทางผ่านระบบทางระบายน้ำและท่อน้ำ ท่อน้ำส่วนใหญ่เหล่านี้อยู่ใต้ดิน แต่บางท่อมีสะพานโค้งสูงรองรับ
ห้องอาบน้ำสาธารณะเป็นส่วนที่สำคัญอีกส่วนหนึ่งของชีวิตในเมือง เมืองส่วนใหญ่และแม้กระทั่งป้อมปราการโรมันส่วนมากมีโรงอาบน้ำสาธารณะ ชาวโรมันทุกชนชั้น ได้ไปเยือนห้องอาบน้ำเพื่ออาบน้ำและเข้าสังคม
เพื่อทำให้ชาวโรมันหันเหความสนใจจากปัญหาของชีวิตเมือง รัฐบาลได้จัดสิ่งบันเทิงที่สนามกีฬาสาธารณะขนาดใหญ่ หนึ่งในนั้นคือ Circus Maximus (MAK •suh•muhs – สนามกีฬากลางแจ้งที่ยิ่งใหญ่แห่งหนึ่งของจักรวรรดิโรมัน) เป็นสนามรูปไข่ขนาดใหญ่ที่ใช้สำหรับการแข่งรถม้า สนามกีฬาที่มีชื่อเสียงอีกแห่งหนึ่ง คือ โคลอสเซียม(Colosseum) Colosseum เป็นชื่อของรูปปั้นขนาดใหญ่หรือขนาดมหึมาของจักรพรรดิโรมันที่ครั้งหนึ่งเคยตั้ยตระหง่านอยู่ข้างสนามกีฬา
ในสนามกีฬานั้น ชาวโรมันสามารถดูนักต่อสู้สมัยโบราณหรือนักรบที่ผ่านการฝึกอบรม ต่อสู้ไปจนตาย เหนือศีรษะขึงผ้าใบยังแดดเพื่อปกป้องประชาชนจากดวงอาทิตย์ ฝูงชนอาจจะเห็นนักฆ่าสัตว์ที่ไม่ธรรมดา แต่การแข่งขันที่เป็นที่นิยมมากที่สุด คือ การเอานักต่อสู้สองคนสู้กับอีกคนหนึ่งหรือนักต่อสู้คนเดียวต่อสู้กับสัตว์ป่า สายตาชาวโรมันร่วมกันจ้องมองความกล้าหาญและความรุนแรง เกียรติยศและความโหดร้าย

สะพานส่งน้ำโบราณนี้ยังคงมีอยู่บนแม่น้ำการ์ (Gard River) ในฝรั่งเศส

พัฒนาการของศาสนาคริสต์

          โลกยุคโรมันมีความหลากหลาย มีหลายศาสนา ชีวิตและการเรียนการสอนของศาสดาชาวยิวชื่อเยซูได้กลายเป็นพื้นฐานของศาสนาคริสต์

ไม้กางเขน เป็นสัญลักษณ์ของศาสนาคริสต์  ด้านบนนี้เป็นไม้กางเขนที่ทำจากทองและประดับด้วยเพชร

ศาสนาคริสต์มีรากฐานมาจากยิว

          เมื่อ 63 ปี ก่อนคริสต์ศักราช โรมันพิชิตอาณาจักรของชาวยิว ชื่อ ยูดาห์ (Judah) เรียกว่าจูเดีย (Judea)อีกด้วย ในช่วงประวัติศาสตร์ของพวกเขา ชาวยิวได้รับการดูแลไม่ดีอยู่เสมอ ชาวยิวหลายคนต้องการที่จะเป็นอิสระจากผู้ปกครองต่างเมือง คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ของชาวยิวบางคัมภีร์ ให้สัญญาว่าจะมีพระเจ้ามาโปรดและคนจำนวนมากเชื่อว่านี้คงเป็นผู้ปกครองโลกที่ส่งมาจากพระเจ้า บางพวกเชื่อว่าผู้ปกครองนี้จะสืบเชื้อสายมาจากกษัตริย์เดวิด (King David) ผู้ปกครองของอิสราเอลในศตวรรษที่ 9 (900 ปี) ก่อนคริสต์ศักราช พวกอื่น ๆ เชื่อว่าผู้มาโปรดจะปลดปล่อยพวกเขา

ภาพถ่ายโบสถ์พระคริสตสมภพในเมืองเบธเลเฮม  คาดกันว่า สร้างขึ้นบนสถานที่ประสูติของพระเยซู

ประวัติของพระเยซู

          ในฐานะเป็นชาวยิวที่เกิดในจังหวัดจูเดียของโรมัน พระเยซูปฏิบัติตามคำสอนของศาสนายูดายมากมาย แต่พระองค์ยังสอนความคิดและการปฏิบัติบางอย่างที่แตกต่างจากสิ่งที่คนอื่นสอน

ประสูติและประวัติในช่วงแรก

เรารู้เกี่ยวกับพระเยซูจากพระวรสาร ซึ่งเป็นเล่าเรื่องราวชีวิตของพระเยซูสี่เล่ม ที่เขียนขึ้นโดยแมทธิว มาร์ค ลุคและจอห์น หลังจากที่พระองค์สิ้นพระชนม์ พระวรสารและงานเขียนอื่น ๆ ได้ทำให้เกิดพระคัมภีร์ไบเบิลฉบับใหม่ (New Testament)


 

แผนที่สถานที่ในขณะที่พระเยซูยังทรงพระชนม์อยู่  4 ปี ก่อน ค.ศ. - ค.ศ. 29

ตามพระวรสาร พระเยซูประสูติในเมืองเบธเลเฮ (Bethlehem) และเติบโตขึ้นมาในเมืองนาซาเร็ธ(Nazareth) ต่อมา เหล่าชาวคริสเตียนได้การเฉลิมฉลองการเกิดของพระองค์ในวันหยุดคริสต์มาส ในเรื่องราวตามพระวรสาร พระเยซูได้รับเลี้ยงดูมาโดยแมรี (Mary) มารดาของพระองค์และโจเซฟ

สาวกของพระเยซู ในขณะที่เป็นหนุ่ม พระเยซูเป็นศาสดานักจาริก  เรื่องราวในพระคัมภีร์ไบเบิลบอกว่าพระองค์หายจากพระอาการป่วยและและพระอาการอ่อนแอแล้วได้ทรงเปลี่ยนน้ำธรรมดาให้เป็นไวน์ที่งานเลี้ยงงานแต่งงานในหมู่บ้านคานา
พระเยซูได้เริ่มรวบรวมสานุศิษย์ สานุศิษย์คนสนิทของพระองค์เรียกว่าสาวก (disciples - dih•SY•puhlz)สาวกของพระเยซูมี 12 คน คือ  ปีเตอร์ แอนดรู เจมส์ จอห์น ฟิลิป บาร์โธโลมิ โทมัส แมทธิว เจมส์ (ลูกชายของอัลเฟอัส) ไซมอน ธัดเดอัส และยูดาส อิสคาริโอท

คำสอนของพระเยซู พระเยซูสั่งสอนความยุติธรรม ความเมตตาและการมาถึงอาณาจักรของพระเจ้า พระองค์มักจะส่งข้อความเหล่านี้ในรูปแบบของนิทานสุภาษิตหรือเรื่องราวที่มีศีลธรรม นิทานสุภาษิตที่รู้จักกันดีของพระเยซูสามเรื่อง คือ คนชอบช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก (the Good Samaritan) บุตรชายผู้ล้างผลาญ (the Prdigal Son) และแกะหาย (the Lost Sheep) นิทานสุภาษิตเรื่องคนชอบช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากสอนความสำคัญของการให้ความช่วยเหลือคนอื่น ๆ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะแตกต่างจากเราและไม่ได้ร่วมเชื้อชาติหรือศาสนาของเรา เรื่องลูกชายล้างผลาญ กล่าวถึงการเรียกร้องของพระเจ้าเกี่ยวกับวิญญาณที่สูญเสียความสำนึกให้สำนึกผิด เรื่องแกะหาย กล่าวถึงความห่วงใยของพระเจ้าที่มีต่อทุกคน
คำสอนที่มีชื่อเสียงที่สุดของพระเยซูที่ได้รับในพระธรรมเทศนาบนภูเขา พระธรรมเทศนาเริ่มต้นด้วยปีติสุข (Beatitudes - bee•AT• ih•TOODZ) หรือการประสาทพร ในพระธรรมเทศนานี้พระเยซูทรงสนับสนุนให้คนไม่เพียง แต่จะปฏิบัติตามกฎหมายเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการเปลี่ยนหัวใจของพวกเขาด้วย ทุกคนไม่เพียงแค่ควรจะละเว้นจากการฆ่า พวกเขาก็ควรที่จะรักและสวดมนต์ให้ศัตรูของพวกเขาอีกด้วย  พระเยซูเป็นกำลังใจให้สาวกของพระองค์มีชีวิตอยู่อย่างเรียบง่ายและเจียมตัว
แม้จะมีการสอนของพระองค์ พระเยซูก็โกรธบางคนที่ได้ยินพระองค์เทศน์ ตัวอย่างเช่นพระเยซูยกโทษให้คนที่เคยทำลายกฎเกณฑ์ทางศาสนา แต่ผู้นำยิวหลายคนคิดว่าพระเจ้าเท่านั้นที่จะให้อภัยเช่นนี้ พระเยซูยังสมาคมกับคนบาปซึ่งผู้นำศาสนาถือว่าเป็นจัณฑาล ที่น่าตกใจมากที่สุด ก็คือ คำอ้างของสาวกของพระเยซูบางคนที่ว่าพระองค์เป็นพระเจ้าผู้มาโปรดที่พวกเขารอมาเป็นเวลานาน ปัจจัยเหล่านี้ส่งผลให้เกิดความเกลียดชังจำนวนหนึ่งที่มีต่อพระเยซู

การสิ้นพระชนม์ของพระเยซู

การอ้างว่าพระเยซูเป็นพระเจ้าผู้มาโปรดหรือผู้กู้อิสรภาพของชาวยิวและผู้ปกครอง เป็นลางร้ายแก่ชาวโรมัน เพราะเป็นการสอบสวนอำนาจทางการเมืองของพวกเขา ข้ออ้างนั้นยังทำผู้นำชาวยิวเป็นอันมากตกตะลึงอีกด้วย
 
 
 
 

สถานที่ฝังพระศพของพระเยซู ที่ทหารโรมันเอาหินปิดไว้

การจับกุมและการพิจารณาคดี ตามพระวรสารสามฉบับ สาวกพระเยซูยกย่องพระองค์ในฐานะกษัตริย์เมื่อพระองค์เดินทางไปยังกรุงเยรูซาเล็มเพื่อเฉลิมฉลองวันปัสกา (Passover) อันศักดิ์สิทธิ์ของชาวยิว ในวิหารศักดิ์สิทธิ์ของเมืองนั้น พระเยซูวิพากษ์วิจารณ์วิธีการใช้งานวิหารต่อสาธารณชน พระเยซูถูกจับและถูกนำไปสู่โรมันเพื่อการลงโทษ

เรื่องของการฟื้นคืนชีพ ผู้ว่าราชการโรมัน ชื่อ ปอนติอุส ปิลาตุส สั่งให้ประหารชีวิตพระเยซูโดยการตรึงกางเขนหรือแขวนอยู่บนไม้กางเขนจนกว่าพระองค์จะหายใจไม่ออก หลังจากที่พระเยซูสิ้นพระชนม์ร่างของพระองค์ก็ถูกนำตัวลงจากกางเขนและหินขนาดใหญ่ก็ถูกนำมาวางอยู่หน้าหลุมฝังศพที่ฝังพระองค์
ในวันที่สามหลังจากประหารพระองค์ ตามพระวรสาร กล่าวว่า สาวกบางส่วนของพระองค์รายงานว่าหินได้เคลื่อนย้ายและหลุมฝังศพว่างเปล่า สาวกคนอื่น ๆ กล่าวว่าพวกเขาได้เห็นพระเยซูและเดินได้และพูดคุยกับเขา
เรื่องราวของการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูหรือกลับมีชีวิตเหล่านี้ พิสูจน์ให้เหล่าวสาวกหลายคนเห็นว่าพระองค์เป็นพระเจ้า พวกเขาถึงเชื่อว่าพระเยซูมีเจตน์จำนงที่จะสละชีวิตของพระองค์เองเพื่อมุ่งสู่อาณาจักรของพระเจ้า    พระเจ้ากำลังนำชีวิตใหม่มาสู่โลกผ่านความตายและการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู  นี่เป็นโลกที่บาปและแม้กระทั่งความตายจะพ่ายแพ้ สาวกของพระเยซูกล่าวว่าใครก็ตามที่เชื่อว่านี้จะมีส่วนร่วมในชีวิตของพระเจ้า
ตามความเชื่อของชาวคริสต์ การถูกตรึงกางเขนของพระเยซูเกิดขึ้นเมื่อวันศุกร์ และการฟื้นคืนชีพของพระองค์เกิดขึ้นเมื่อวันอาทิตย์ที่วันหยุดของชาวคริสต์ คือ วันศุกร์ประเสริฐ (Good Friday) และวันอาทิตย์ที่ประกอบพิธีอีสเตอร์ (Easter Sunday) ซึ่งรำลึกถึงเหตุการณ์ทั้งสองนี้ ได้รับการเฉลิมฉลองนับตั้งแต่นั้นมา

ชาวคริสต์ยุคแรก

          เหล่าสาวกพวกแรกของพระเยซูเป็นชาวยิว ในที่สุดพวกเขาได้พัฒนาความเชื่อและการปฏิบัติที่ก่อให้เกิดการแยกตัวออกมาจากศาสนายูดายและพวกเขากลายเป็นที่รู้จักกันว่า ชาวคริสต์ (Christians)

นิกายยุคแรก เหล่าสาวกคิดว่าพระเยซูได้ปฏิบัติตามคำทำนายของชาวยิวเกี่ยวกับพระเจ้าผู้มาโปรด เหล่าสาวกจึงพยายามหว่านล้อมชาวยิวพวกอื่น ๆ ให้ยอมรับพระเยซูว่าเป็นพระเจ้าผู้มาโปรด
นิกายยุคแรกเน้นการแบ่งสมบัติเช่นเดียวกับการฝึกหัดการกุศลช่วยนักโทษและการรับประทานอาหารธรรมดา ผู้หญิงและทาสมีความกระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมอาจจะเป็นเพราะนิกายใหม่สอนสมาชิกทุกคนให้มีความเท่าเทียมกัน ความเชื่อเหล่านี้ช่วยในการจัดตั้งนิกายยุคแรกนอกเหนือจากศาสนาอื่น ๆ ในยุคนั้น  เหล่าสาวกหวังว่าจะเผยแพร่พระวรสารของพระเยซูและเปลี่ยนคนอื่น ๆ ให้มานับถือพวกเขา

เกิดความขัดแย้ง สมาชิกกลุ่มแรกของนิกายคริสเตียน คือ ผู้เปลี่ยนจากศาสนายิวเป็นศาสนาคริสต์ การเปลี่ยนผู้ที่ไม่ใช่ยิว (Gentiles - JEHN•tylz) หรือคนที่ไม่ใช่ยิวให้เป็นคริสต์ศาสนาได้จุดประกายให้เกิดการโต้แย้ง บางพวกคิดว่า ผู้ที่ไม่ใช่ยิวควรปฏิบัติตามคัมภีร์โตราห์ในขณะที่คนอื่น ๆ คิดว่าวิธีนี้ไม่จำเป็น
ในตอนแรก เหล่าผู้นำโรมันไม่สนใจนิกายยุคแรก เช่นเดียวกับชาวคริสเตียนเอง ชาวโรมันเห็นว่าคริสเตียนเป็นนิกายหนึ่งหรือเป็นส่วนหนึ่งของศาสนายูดาย เหล่าผู้นำชาวยิวไม่เห็นด้วยกับมุมมองนี้

ซากปรักหักพังของถนนและวิหารในเืมืองเอฟฟิซุสของโรมัน  สถานที่ชาวคริสต์เผยแพร่ศาสนาครั้งแรก

 

 

 

 

 

 

นักบุญพอลเผยแพร่ศาสนาคริสต์

ชายคนหนึ่งซึ่งกลายเป็นผู้นำคนแรกของนิกายเตียนซาอูล (Saul) ซึ่งเกิดเป็นชาวยิว ในขณะที่ยังเป็นหนุ่ม เขาได้เขียนหนังสือเกี่ยวกับวิธีการที่เขาได้ทำกิจกรรมต่อต้านนิกายคริสเตียน ต่อมาความเชื่อของเขาได้เปลี่ยนแปลงไป

นักบุญพอล เป็นสาวกของพระเยซูที่สำคัญที่สุดในการเผยแพร่ศาสนายุคแรก

เส้นทางสู่ดามัสกัส ขณะที่เดินทางไปสู่ดามัสกัส ซาอูลได้พบเห็นความเปลี่ยนแปลงทางศาสนาอย่างฉับพลัน ตามเรื่องราวของเขาเอง  ซาอูลรู้สึกว่าพระเจ้าทรงเปิดเผยพระเยซูเป็นบุตรชายของพระองค์ให้เขาและได้รับการแต่งตั้งซาอูลให้ประกาศข่าวพระเยซูในหมู่คนไม่ใช่ยิว ซาอูลเชื่อว่าพระเยซูคือพระเจ้าผู้มาโปรดชาวยิว
ภูมิหลังทางวัฒนธรรมและการเมืองของซาอูลช่วยให้เขากลับใจเหล่าคนที่ไม่เชื่อ ในฐานะที่เป็นผู้ที่ถือตัวว่าเคร่งครัด (Pharisee) ซาอูลจึงรู้กฎหมายยิว เขาเกิดในทาร์ซัส (Tarsus) เมืองในเอเชียไมเนอร์ ซึ่งได้รับอิทธิพลจากวัฒนธรรมกรีกอย่งหนัก  ซาอูลถือว่าเป็นพลเมืองโรมันซึ่งเขาได้รับอนุญาตให้เดินทางได้อย่างอิสระทั่วจักรวรรดิ
เมื่อเขาเดินทางไป ซาอูลได้ใช้ชื่อโรมันของเขาว่า พอล (Paul) หลังผ่านไปสามปี ตามพระคัมภีร์คริสเตียน พอลก็พร้อมที่จะเดินทางในฐานเป็นมิชชันนารี ซึ่งเป็นบุคคลที่ถูกส่งตัวไปทำงานทางศาสนาในสถานที่อื่น ตลอดอายุของพอล จักรวรรดิโรมันกำลังประสบ Pax Romana หรือ 'สันติภาพโรมัน.' ข้อนั้นทำให้ปลอดภัยบนเส้นทางประเสริฐของจักรวรรดิสำหรับการเดินทางอย่างกว้างขวางของพอล

การเดินทางเปลี่ยนศาสนาคริสต์ อย่างไรก็ตาม การเดินทางพอลก็ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาแบ่งการเดินทางของมิชชั่นนารีเป็นสี่คณะ แต่ละคณะใช้เวลาหลายปี พอลและมิชชันนารีคริสเตียนอื่น ๆ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้สำหรับการเผยแพร่คริสต์ศาสนาไปทั่วจักรวรรดิโรมัน ปีที่ผ่านมาพอลและที่ผู้นำคริสเตียนยุคต้นอื่น ๆ ได้ต่อสู้ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่ไม่ใช่ยิวให้กลายเป็นชาวยิวก่อนที่จะกลายคริสเตียน พอลแย้งว่าการเปลี่ยนไปเป็นศาสนายูดายไม่จำเป็น ความเชื่อของพอลช่วยให้ศาสนาคริสต์แยกต่างหากจากยูดาย นอกจากนี้ยังทำศาสนาใหม่น่าสนใจมากขึ้นแก่ผู้ที่ไม่ใช่ยิว เป็นผลให้ศาสนาคริสต์เริ่มแผ่กระจายไปทั่วจักรวรรดิ

จดหมาย พอลได้เริ่มนิกายใหม่และได้ติดต่อกับนิกายเหล่านี้โดยการเขียนจดหมาย ตัวอักษรของพอลอธิบายความเชื่อคริสเตียนและกระตุ้นให้เปลี่ยนไปใช้ชีวิตตามกฎของพระเจ้า เขาได้เทศน์ว่าการรอดพ้นจากบาปเป็นไปได้กับทุกคนที่ยอมรับพระเยซู จดหมายของพอลอยู่ในหมู่จดหมายที่เป็นคำสอนสั่งอย่างเป็นทางการ ที่กลายมาเป็นส่วนหนึ่งของพระคัมภีร์ไบเบิลใหม่ (New Testament) ในจดหมายที่มีชื่อเสียงฉบับหนึ่ง พอลเขียนว่า ความเชื่อในพระเยซูทำให้ปัญหาและอุปสรรคทั้งหมดระหว่างผู้คนหมดสิ้นไป

ความตายและมรดกของพอล พอลต้องการจะเดินทางไปกรุงโรมเพื่อการเผยแพร่ศาสนาคริสต์ เขาเดินทางมาถึงกรุงโรม แต่ไม่ได้อยู่ในเส้นทางที่เขาหวังไว้ ใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของการทำงานของเขา พอลได้กลับไปยังกรุงเยรูซาเล็ม เขาถูกนำตัวเข้าห้องขังโดยชาวโรมันเมื่อมีข่าวลือว่าเขาได้นำต่างชาติเข้ามาในวิหาร หลังจากที่อยู่ในคุกเป็นเวลาสองปี พอลต้องการจะเป็นผู้ที่ยอมรับนับถือก่อนจักรพรรดิซีซาร์ในโรม
พอลได้เดินทางครั้งสุดท้ายของเขาในปลายฤดูใบไม้ร่วง ในปีคริสต์ศักราช 59 หลังจากที่เดินทางมาถึงกรุงโรมในช่วงต้นคริสต์ศักราช 60  พอลยังคงถูกกักบริเวณในบ้านเป็นเวลาสองปี เขาได้เขียนจดหมายหลายฉบับจากการถูกจองจำ แล้วทันใดนั้นเขาก็หยุด พอลอาจจะเสียชีวิตในกรุงโรม



พอลเป็นคนที่มีอิทธิพลมากที่สุดของสาวกหรือผู้นำสารของพระเยซูยุคแรก เพราะการเดินทางและจดหมายเป็นอันมากของเขา เขาช่วยให้คริสต์ศาสนาเผยแพร่จากบ้านเกิดของพระเยซูออกไปยังประเทศต่าง ๆ ทั่วโลก